راه های درمان کارتن خوابی
پدیده کارتن خوابی به طور کلی یک معضل همیشگی نیست، بلکه می توان با اتخاذ درمان های مناسب این نیروی کار را مجدد به جامعه بازگرداند که در ذیل به پاره ای از آنان اشاره می شود:
- آماده سازی کارتن خواب ها برای بازگشت مجدد آنان به جامعه
یکی از معضلات در برخورد با کارتن خواب ها این است که در اکثر جوامع فقط آنان را اسکان می دهند و برایشان غذا تهیه می کنند، درحالیکه نفس این عمل خود به کارتن خوابی دامن می زند، به کارتن خواب بهتر است یاد داده شود که چگونه می تواند نان در بیاورد به جای آنکه به او نان بدهند. می توانند از برپایی کلاس های گروهی و کارگاه های آموزشی بهره ببرند. - قائل شدن تسهیلات مالی
در صورت امکان و توان مالی، بهتر است برای کارتن خواب هایی که توانستند فرآیند بازپروری را طی کنند، تسهیلات مالی قائل شد تا بتوانند بر پایه آن زندگی جدید خود را آغاز کنند. - محدود کردن دوره اسکان
از آنجا که پاره ای از واکنش های مهرآمیز به کارتن خواب موجب رواج روحیه تکدی گری می شود بهتر است برای کارتن خواب ها یک پروسه زمانی محدود و مشخص را تعیین کرد. - تشدید اعتقادات مذهبی
مشخص است که کارتن خوابی نتیجه مستقیم زوال روانی است، در حقیقت کارتن خوابی یکی از شدیدترین مراحل “گناه کبیره” نا امیدی از رحمت باری تعالی است پس با تشدید اعتقادات مذهبی و یادآوری رحمت خداوند می توان نوعی بازدارندگی عقیدتی برای مبارزه با کارتن خوابی پدید آورد. - تغییر دید جامعه نسبت به کارتن خواب با فرهنگ سازی
بطور کلی یکی از مجموع عواملی که باعث می شود بخشی از کارتن خواب ها هیچ وقت وضعیت گذشته خود را پیدا نکنند، دید جامعه به آنان است.خیلی از جوامع شاید سوء پیشینه کیفری را در اسناد پاک کنند اما از حافظه خود محو نخواهند کرد، کارتن خوابی و سبک زندگی کارتن خوابی از آنجا که از دید جامعه وجه خوبی ندارد، افراد مبتلا به آن، حتی پس از ترک این سبک از زندگی باز در جامعه با واکنش اجتناب گر روبرو می شوند که از این رو یا به سوی خلاف می روند یا همان زندگی سابق خود را بر می گزینند. علی ایحال بهتر است که با فرهنگ سازی در جوامع، این مسئله را باب کرد که کارتن خواب ها می توانند دوباره پرورش بیابند.
باید متذکر شد که پدیده کارتن خوابی از یک سو به وجه اجتماعی حکومت لطمه می زند و از سوی دیگر استمرار آن موجب اشاعه فحشاء و ناامنی خواهد شد، همچنین برخورد صرفاً سیر کننده با آن به رواج تکدی گری می انجامد، به این ترتیب بهتر است که به کارتن خواب به دیده یک شاگرد رفوزه نگاه کرد و فرصت مجدد آموزش را به او داد.
نویسنده: سمیرا مهدوی؛ فعال اجتماعی حوزه زنان و کودکان
مجله اینترنتی مددکاری اجتماعی ایران
